محافظت از بلوک ها و جلوگیری از برخورد مستقیم با حریق احتمالی با آنها، نیازمند پوشش مناسب زیر سقف است که به تیرها و تیرچه ها متصل و مهار شده باشد. توصیه می‌شود که اتصالات مستقیم به بلوک پلی‌استایرن (گچ‌کاری بدون استفاده از اتصالات مکانیکی) انجام نشود.
دیوارهای بین واحدهای مستقل در هر ساختمان باید دارای مقاومت در برابر آتش باشند. برای این منظور، دیوارها باید از لایه بلوک های یونولیتی عبور کرده و تا زیر سقف سازه‌ای (یعنی زیر تیرچه یا بتن) امتداد داشته باشند یا به طور مناسب از مصالح ضد حریق استفاده شود. هدف از این کار، جلوگیری از گسترش حریق بین دو فضای مجاور است که توسط دیوار مقاوم در برابر آتش از یکدیگر جدا شده‌اند. با توجه به اینکه بلوک‌های پلی‌استایرن احتمالاً به دلیل خاصیت سوختنی که دارند، ممکن است باعث گسترش حریق شوند، نباید این بلوک‌ها در نقاطی که بین دو فضای مجاور قرار می‌گیرند، به صورت پیوسته قرار گیرند.
بلوک‌های یونولیت باید در محل کارگاه ساختمانی از هرگونه مواد قابل اشتعال دور نگهداری شوند. محل نگهداری باید به گونه‌ای باشد که از ریزش براده‌های داغ یا جرقه‌هایی که از جوشکاری یا هرگونه شئی داغ دیگر برمی‌گردند، جلوگیری شود. همچنین، محل انبار اصلی بلوک‌ها باید به گونه‌ای مکان‌گزینی شود که از سرایت هرگونه شعله یا حریق احتمالی به محل انبار اصلی جلوگیری شود.